Afgelopen weekend hield de Open Vld van premier Alexander De Croo haar congres getiteld ‘Voor een vrij en sterk land’. Angst voor een staatshervoming, hoop op een bliksemsnelle regeringsvorming en het ei zo na wegstemmen van de ’trofee’ uit de Vlaamse regeringsdeelname tekenden het congres, valt te lezen in De Standaard. De Croo liet ook weten koste wat kost te willen blijven besturen, liefst als premier.
25 jaar onafgebroken regeringsdeelname en legislaturen zonder veel verwezenlijkingen hakken er duidelijk in bij de partij van De Croo. De partij zakt verder weg in de peilingen en intern botert het niet. De woorden van Senaatsvoorzitter en Vlaams Parlementslid Stephanie D’Hose van afgelopen week staan in schril contrast met de realiteit: er is een crisis binnen de Open Vld.
“Bij momenten liep de regie uit de hand”, meldt De Standaard. Men kon maar net vermijden dat de partij de jobbonus uit het programma diende te schrappen. Critici beschouwen het als een lapmiddel, men ziet liever een hervorming aan de bron via de fiscaliteit. Tot op heden, ondanks 25 jaar liberaal beleid, blijft deze uit. Kopstukken werden opgetrommeld om de ’trofee’ uit de Vlaamse regering toch de campagne te laten halen.
De macht voor de macht
De Open Vld bestuurt het land verder de verdoemenis in, maar volgens De Croo is vooral ‘doemdenken’ het probleem. Vooreerst dient het separatistisch doemdenken bestreden te worden, waarmee de pijlen op de N-VA en het Vlaams Belang gericht worden. Verder dient ook het doemdenken omtrent het klimaat een halt toegeroepen te worden. Ondanks het mee realiseren van de kernuitstap, keert men zich er nu tegen. Een volgende regering lijkt men idealiter zonder N-VA en Groen te zien.
Hoewel, De Croo geeft toch aan ‘eventueel’ met de N-VA te willen besturen. Hierbij wordt gespeculeerd op een verdere terugval van de partij van voorzitter De Wever waarbij Vooruit de tweede partij van Vlaanderen wordt. In dit scenario zou de confederalistische wens van de N-VA evenzeer verwelken.
Eén iets is duidelijk: De Croo wil premier blijven. Aan de samenstelling van de regering is men nog niet uit. Liberalen en socialisten zouden daarbij echter al zeker zijn. Op het congres deelden de liberale tikken uit naar beide kanten van het politieke spectrum, om het evenwicht te bewaren. De ambitie loopt gelijk met de realisatie van de huidige legislatuur: besturen, om te besturen.
