“Onbegrijpelijk. Ik heb vandaag tot nu toe in twee treinen en een vliegtuig gezeten, en gebruikt verdomme niemand meer een koptelefoon? Sinds wanneer is het acceptabel om je persoonlijke mediaconsumptie aan anderen op te dringen?” Dat zijn de retorische en scherpe vragen die Antwerps gemeenteraadkandidate Kinga Pajak (Vlaams Belang) stelt in Doorbraak. Zij maakt een oproep voor stilte en respect in het publieke domein.
De aanleiding voor Pajaks oproep is een opmerkelijke opinie van Xochitl Gonzalez van The Atlantic. Zij doet haar beklag net over stilte die ‘blanke/rijke’ mensen wensen op plekken zoals bibliotheken of treinen.
Maar volgens Pajak zijn die stiltes net een teken van fatsoen en respect voor je medemens. Anders speelt “de asymmetrie ons echter vroeg of laat parten”, voorspelt de Antwerpse. “Een klein handjevol mensen is namelijk in staat om een plek ‘actief met geluiden van mensen’ te maken door hun opdringerig kabaal. En zelfs één rumoerige bewoner maakt een plek eenzijdig lawaaierig (en ondraaglijk voor vele anderen).”
En nog: “De stille persoon daarentegen kan niet eenzijdig iets doen. Want rust is de afwezigheid van chaos. Het is veel gemakkelijker om een plek onleefbaar en druk te maken dan om een plek rustig en ordelijk te houden. Als je je aan deze norm houdt – dat de lawaaimaker in zijn recht staat en de stille ergens anders moet zoeken – dan kan binnenkort nergens nog rustig gewoond en geleefd worden.”
Het volledige opiniestuk is te lezen op Doorbraak.
