De import van goedkope arbeidskrachten wordt door beleidsmakers voorgesteld als een oplossing voor de vergrijzing en arbeidskrapte. Toch wijzen experten op de hoge kosten en culturele spanningen die hiermee gepaard gaan. “Het begint met goedkope arbeidskrachten importeren, het eindigt bij een onbetaalbare kostprijs voor onze mensen”, schreef Kinga Pajak in Doorbraak, Antwerps gemeenteraadslid en provincieraadslid (Vlaams Belang).
De Vlaamse regering zoekt oplossingen voor het tekort aan arbeiders door buitenlandse krachten aan te trekken. In 2022 kregen meer dan 16.000 niet-Europese migranten een werkvergunning in Vlaanderen. De meerderheid hiervan kwam uit de MENAPT-regio, waarvan studies aantonen dat ze financieel zwaar op de schatkist wegen. “Een migrant uit de Maghreb kost ons gemiddeld 329.000 euro tijdens zijn levensloop”, klinkt het nog. Dit beleid zorgt voor extra druk op ons sociale zekerheidssysteem.
Een kortetermijnoplossing met langetermijngevolgen
Arbeidsmigratie lijkt een makkelijke uitweg, maar ondermijnt structurele hervormingen. “Het is een vorm van ponzifraude om te geloven dat migratie ’tout court’ de vergrijzing komt oplossen”, benadrukt Pajak. Naast de financiële impact brengt dit ook culturele uitdagingen met zich mee. De World Values Survey toont aan dat de culturele kloof met deze regio’s integratie bemoeilijkt. Vlaanderen zet zichzelf op termijn vast door deze strategie.
Een blik op het onderwijs in Vlaanderen toont aan hoe deze problemen ontstaan. De focus op postmoderne onderwijsideologieën heeft de onderwijskwaliteit doen dalen. Technisch en beroepsonderwijs wordt niet aantrekkelijk genoeg gemaakt, wat leidt tot een tekort aan eigen geschoolde krachten. “Door de waarde van diploma’s uit te hollen, raken vacatures niet ingevuld met onze eigen ‘young professionals’”, verklaarde Vlaams Parlementslid Roosmarijn Beckers (Vlaams Belang).
Investeren in eigen talent
Volgens Pajak moet Vlaanderen stoppen met buitenlandse werkkrachten als snelle oplossing te zien en structurele hervormingen doorvoeren. Het herwaarderen van vaktechnisch onderwijs is daarbij essentieel. “Er is slechts één dag nodig zonder stroom of stromend water om de mannen te waarderen die onze beschaving draaiende houden”, stelde ze. Omscholingstrajecten, moderne ateliers en beter afgestemde opleidingen kunnen helpen om lokale arbeidstekorten op te vullen.
Het huidige beleid richt zich te veel op kortetermijnwinsten en brengt onze samenleving op termijn in gevaar. Pajak benadrukte dat het tijd is om opnieuw te investeren in eigen mensen en duurzame oplossingen te zoeken. “Wie van zijn volk houdt, verkoopt zijn ziel niet aan luie beleidskeuzes”, besloot ze. Enkel door structurele hervormingen kan Vlaanderen zijn toekomst veiligstellen en tegelijkertijd zijn culturele eigenheid bewaren.