Vanavond zal ik ergens in een zaal in Vlaams-Brabant de laatste etappe rijden van mijn ‘Ronde van Vlaanderen’ waarmee ik dankzij de uitgeverij Egmont mijn jongste boek ‘Momentum’ (het laatste deel in de trilogie over ‘De Ordelijke Opdeling van België’) heb voorgesteld aan het bredere publiek. Is 2024 het ideale momentum voor de Vlaamse onafhankelijkheid? Dit bedenkt Gerolf Annemans zich in zijn maandelijkse column ‘Vrij Europa’.
Zelf meen ik dat we tegen dan voldoende momentum zouden moeten hebben. We staan voor een enorme, door Franstaligen veroorzaakte, financiële kater en de vrees bestaat dat alle andere Vlaamse partijen er weer nog maar eens min of meer een rondje Belgische regeringsvorming van gaan maken waar de Vlamingen de prijs – in dit geval letterlijk – voor zullen gaan betalen. Weer nog maar eens namelijk, want dit bovenop de jaarlijkse transfers zoals die al decennia lang door Vlaanderen worden afgedekt om het Belgische lijk overeind te houden. Hiervoor verwijs ik overigens graag naar ‘Bodemloos’, het boek van Barbara Pas en Lode Vereeck over de transfers.
Een voorbereide onafhankelijkheid
Wil dat zeggen dat we ons niet bewust zijn van de enorme taak die wacht als we voorstellen dat Vlaanderen vanuit zijn autonome instellingen uit de Belgische Unie zou stappen? Natuurlijk wel. Vandaar mijn niet ophoudend pleidooi om deze zaak nu al meteen voor te bereiden. Niet alleen in de geesten van de Vlamingen maar ook op zo veel mogelijk internationale forums. Want integendeel: ik ben mij maar al te bewust van de tegenstand die onze onafhankelijkheid zal opwerpen, om te beginnen in een totaal ontsporende Europese Unie.
Zelf noem ik het altijd de Brexit-paradox. Velen van ons dachten dat de federalisten in de Europese Unie wel een toontje lager zouden gaan zingen na het referendum dat het Verenigd Koninkrijk uit hun Europese droompaleis terugtrok. Dat was een trauma voor hen. Wie doet nou zoiets? Welnu, de Britten deden het en ze hadden gelijk! Maar in plaats van wat terughoudenheid te tonen, gingen de federalistische troepen van de Europese eenheidsstaat stormenderhand vooruit en breidden ze de Unie uit qua bevoegdheden, qua bestraffing van dwarsliggende lidstaten en qua territorium. De COVID-crisis werd misbruikt en zo ook de oorlog in Oekraïne.
Vlaanderen voor de realist, België voor de extremist
We moeten ons daar als Vlaams-nationalisten zeer bewust van zijn. De globalisten zullen onverbiddelijk proberen terugvechten. Maar zoals we met BHV hebben gezien: eens de Vlamingen door geloofwaardige politieke leiders een goed rechtvaardigheidsplan krijgen voorgesteld, zullen zij hoe dan ook hun autonomie verkiezen boven bijkomend geknoei in het verrotte Belgische kader.
Niet het voorzetten van de welvaartsvernietigende compromissen binnen België, is realistisch. Vlaanderen voorbereiden op zijn onafhankelijkheid, is realistisch. Niet wij zijn extreem, maar zij die de huidige chaos willen blijven verderzetten, aangevoerd door de belgicisten, zijn extreem!
Van deze enkele woorden maak ik graag gebruik om u allemaal op te roepen om naar het Vlaams Belang communautair congres – Vlaanderen Vrij – te komen, waar de partij haar analyse en haar voorstellen over de situatie van de Vlamingen in België zal bekendmaken. Noteer zondag 11 juni, 14 uur, cc De Mol in Lier. Tot dan!
