Vorige week benoemde herkozen Turks president Recep Erdogan voormalig cdH-politica Mahimur Özdemir Göktas als minister van Familiezaken in zijn nieuwe regering. Terzake trok naar Schaarbeek, waar ze in de gemeenteraad zetelde, en sprak daar met haar familie. “Haar nationaliteit is Belgisch. Dat is alles”, verklaarde haar oom haar loyaliteit aan Turkije.
Dit nieuws beroerde uiteraard de gemoederen in ons land, en wierp vragen op omtrent de loyaliteit van Göktas aan het land waar ze naast gemeenteraadslid ook parlementariër geweest is. De oom van de voormalige Brusselse politica antwoordde ondubbelzinnig: “Haar papa is Turks, haar mama is Turks. Dus haar bloed is Turks.”
Belgische nationaliteit is formaliteit
“Ze is misschien geboren in België, haar nationaliteit is [ook] Belgisch. Dat is alles”, vervolgde de oom. “Maar haar wortels zijn Turks.” Van integratie of vereenzelviging met de lokale cultuur en gewoonten was er dus weinig sprake. De wil daartoe was niet aanwezig bij de ex-cdH politica of haar familie.
“Ze was de jongste vrouw en de eerste verkozene met een hoofddoek”, voegt haar tante in. “Ook in Europa was ze de eerste, bij mijn weten”, vervolgt haar oom trots. “In Turkije was de hoofddoek toen nog verboden in het parlement.” Het conservatieve islamisme van Erdogan groeide dus sneller in Europa, dan in Turkije zelf.
Lees ook:
