De aanslag door Hamas op onschuldige burgers in Zuid-Israël was verschrikkelijk. En even verschrikkelijk zijn de burgerslachtoffers die nu vallen aan de andere zijde. We moeten ons niet verplicht voelen om kant te kiezen in dit moeilijk conflict. Dat schrijft Vlaams Belang-voorzitter Tom Van Grieken in zijn column ‘Res Publica’.
De beelden van de aanval door de Palestijnse terreurorganisatie Hamas laten geen enkel beschaafd mens onberoerd. Het waren beelden die het conflict in al zijn lelijkheid meteen met stip terug op de voorpagina’s van zowat alle mediakanalen ter wereld plaatsten, nadat het door andere conflicthaarden, met name de oorlog in Oekraïne, al even naar de achtergrond verdrongen werd.
Overal gruwel
De aanval van Hamas was bijzonder gruwelijk. Iedereen moest er aan geloven: vrouwen, kinderen en bejaarden werden niet gespaard. Werden ze niet vermoord en erger, dan werden ze ontvoerd. Hamas zou meer dan honderd gijzelaars hebben “buitgemaakt” en er zouden meer dan 1.300 doden gevallen zijn. De beelden daarvan werden door Hamas en hun supporters zelf enthousiast gedeeld op allerhande sociale media.
De tegenreactie van de Israel Defence Forces zal navenant zijn. De Hamasterroristen mogen dan wel tot grote wreedheid in staat zijn, hun middelen zijn klein bier vergeleken met die van Israël. De IDF beschikt over 300 tanks, 600 vliegtuigen, 173.000 manschappen en daarbovenop nog eens 300.000 reservisten. De vliegtuigen en raketten deden hun werk al: in het grootste bombardement in 75 jaar in de regio, werden ganse buurten in de as gelegd. Volgens de autoriteiten zouden er in Gaza door die bombardementen minstens 1.500 doden gevallen zijn en raakten meer dan 5.000 mensen gewond. Intussen sloten de Israëliërs ook de elektriciteit in de regio af, met alle gevolgen van dien.
Het Internationale Comité van het Rode Kruis waarschuwde al voor de menselijke ellende die zal komen alsook voor de situatie wanneer de brandstof voor de noodgeneratoren voor ziekenhuizen op zal zijn. Fabrizio Carboni, regionaal directeur van het ICRC, in een verklaring: “Gaza verliest stroom, ziekenhuizen verliezen stroom, waardoor pasgeborenen in couveuses en bejaarde patiënten die zuurstof nodig hebben gevaar lopen. Nierdialyse stopt en röntgenfoto’s kunnen niet worden gemaakt. Zonder elektriciteit dreigen ziekenhuizen te veranderen in mortuaria.”
Kruitvat
De verliezers van het conflict tussen Israël en Palestina zullen nogmaals vooral de gewone mensen zijn. En erger: het zou wel eens het vuur aan de lont in het hele kruitvat in het Nabije Oosten kunnen zijn. Een oorlog met Iran is niet ondenkbaar. Ook andere spelers zouden van de huidige staat van de wereld gebruik kunnen maken: China aast al even op Taiwan en het is aangewezen om ook het Communistische Noord-Korea in de gaten te houden. De escalatie van nog meer bestaande of uitbraken van nieuwe conflicten zou rampzalig zijn voor Europa.
De oorlog in Oekraïne toonde immers één ding al uitgebreid aan: dat Europa tandeloos is. We zijn afhankelijk van energie uit Rusland of de Verenigde Staten, we hebben onze maakindustrie uitbesteed aan het Verre Oosten en onze defensie uitbesteed aan de Verenigde Staten. Een Europese vuist maken voor onze eigen belangen, is daardoor onmogelijk geworden. Het beleid van de afgelopen decennia heeft er immers voor gezorgd dat zowat elk machtsblok in de wereld Europa in het beste geval onder druk kan zetten, in het slechtste geval kan chanteren.
Intern is onze maatschappij ook verdeeld: massale en onophoudelijke migratiestromen hebben niet alleen het aanzicht van onze buurten veranderd, ze zorgen ook voor nieuwe breuklijnen én de import van conflicten in onze straten. In Frankrijk moest het waterkanon ingezet worden tegen een pro-Palestijnse betoging. In Duitsland moest de politie ingezet worden om een aangekondigde mars te stoppen. In eigen land vonden al meerdere acties plaats ten voordele van de ene of de andere zijde. Het is een fenomeen dat we vaker zien: conflicten die plaatsvinden aan de andere kant van de wereld, krijgen een al dan niet gewelddadig gevolg in onze straten. Sommige politici wekken de indruk dat wij als Vlamingen verplicht zijn om een keuze te maken. Voor de een zijn we allemaal zionisten, voor de ander zijn we allemaal antisemieten.
Vlaming en Europeaan
Voor het Vlaams Belang is het simpel: wij zijn geen Palestijnen. Wij zijn geen Israëliërs. Geen Iraniërs en ook geen Amerikanen. Wij zijn in de eerste plaats Vlamingen en Europeanen.
Wij moeten ons niet verplicht voelen om een kant kiezen in alle conflicten in de wereld en al zeker als aan beide kanten burgerslachtoffers vallen. In internationale politiek komt het maar zeer zelden voor dat er echt eenvoudige keuzes kunnen gemaakt worden tussen goed of kwaad. De enige juiste keuze is die keuze die in het belang is van onze mensen.
En soms wil dat zeggen dat we net géén kant kiezen.
