Het is crisis bij de Open Vld. Na een historisch slechte peiling, een partijbestuurslid dat openlijk de partij aanviel en het opstappen van beloftevolle jongerenvoorzitter Philippe Nys omwille van grensoverschrijdend gedrag, zijn nu alle ogen gericht op voorzitter Egbert Lachaert (Open Vld) met zijn ‘Operatie Redding’. Voor veel partijleden met wie Knack kon spreken voelt het aan als paniekvoetbal. Toch wordt Lachaert niet publiekelijk aangevallen, en daar zit de lijstvorming voor een groot deel tussen, valt te lezen in Knack.
Afgaande op het resultaat van de peiling, zou de Open Vld terugvallen naar zes zetels in de Kamer. Men dient dus haast lijsttrekker te zijn om verkozen te geraken. De angst om naast een zetel te grijpen, blijkt verlammend te werken. Partijleden vertellen hoe er onderling kritiek wordt geuit, maar nooit in het bijzijn van Lachaert. “De partijtop snapt het niet, want niemand durft zijn mond open te doen. Men wijst naar de ideologische weeffout van de Vivaldi-coalitie of naar de pers, maar het gaat ook om onze mensen en hun geloofwaardigheid”, vertelt een insider aan Knack.
Sommige parlementsleden die tien jaar of langer in het parlement zetelen en al die tijd volstrekt onzichtbaar zijn gebleven, worden ook een “ambtenarenmentaliteit” verweten. Iets wat een liberaal niet graag hoort.
Open Vld heeft zich vastgereden
Ook de partijtop blijft niet gespaard van kritiek. Openlijk stelt niemand Lachaerts positie in vraag, maar achter de schermen is er wel enige eensgezindheid dat zijn tijd erop zit. Zijn aangekondigde ‘donkerblauwe’ communicatie en rebellie tegen de Vivaldi-regering worden maar lauw onthaald. Wanneer het op de broodnodige vernieuwing aankomt, zijn er weinigen die hem deze frisse wind zien brengen.
“Niet onze ideeën zijn aan vernieuwing toe, wel ons politieke personeel”, zegt een liberaal kopstuk aan Knack. Er staat echter geen opvolger klaar voor Lachaert. En de partij heeft zich vastgereden. Verzetten ze zich tegen Vivaldi, dan verlamt de federale regering en blijft er niets meer van hun “wij hebben bestuurd“-verhaal over. Stellen ze zich terughoudend op, worden ze evenzeer naar de electorale slachtbank geleid. Open Vld staart de kiesdrempel in de ogen.
