Honduras heeft de diplomatieke banden met Taiwan verbroken om betrekkingen met China aan te knopen, zo meldt onder andere NOS. Nadat ook andere Latijns-Amerikaanse landen zoals Panama en Nicaragua hun steun de laatste jaren naar China verplaatsten, was Honduras een van de slechts 14 landen ter wereld die nog formele diplomatieke banden met Taiwan onderhielden. Het besluit zal naar verwachting aanzienlijke gevolgen hebben voor de wereldwijde aanwezigheid en gepercipeerde legitimiteit van Taiwan.
De Hondurese regering, onder president Luis Orlando, maakte de beslissing op 26 maart bekend en verklaarde dat zij het beginsel van ‘één China’ erkent en betrekkingen met China hoopt aan te knopen op verschillende gebieden, waaronder economie en handel.
Taiwan wordt sinds 1972 – nadat de VS onder president Richard Nixon de communistische republiek China als legitiem zijnde erkende – slechts door een handvol landen als soevereine staat erkend en is geen lid van de Verenigde Naties. Zijn formele diplomatieke bondgenoten zijn meestal kleine landen, zoals Saint Kitts en Nevis en de Salomonseilanden, die onder druk van China staan om de banden met Taiwan te verbreken.
Panama en Nicaragua
Deze kleine landen veranderen echter meer en meer van koers. Dit werd voor het eerst gezien in Panama in 2017, toen het land de relatie met Taiwan verbrak en China verwelkomde. Dit leidde tot een domino-effect, waarbij andere landen in de regio hun steun ook verplaatsten naar China.
Nicaragua volgde een vergelijkbare koers in 2020, toen het besloot om Taiwan te verlaten en zich bij China aan te sluiten. De president van Nicaragua, Daniel Ortega, prees China als een “broeder” en kondigde aan dat de nieuwe koers zou helpen om de bilaterale handel en investeringen te bevorderen.
China en Taiwan
Deze verschuivingen in diplomatieke betrekkingen zijn een grote overwinning voor China, dat er alles aan doet om de internationale erkenning van Taiwan te beperken. Taiwan beschouwt zichzelf evenwel als soeverein. Rood China ziet Taiwan dan weer als een afvallige provincie en heeft gezworen om het eiland terug te brengen onder Chinese controle, desnoods met geweld.
De verschillen gaan terug tot de burgeroorlog (1927-1949) in het land tussen de nationalisten van Chiang Kai-shek en de communisten van Mao Zedong. Toen de communisten wonnen, trokken de nationalisten zich terug naar toenmalig Formosa waar hun Republiek van China (ROC) standhield. De ROC is nu beter gekend als Taiwan en heden een rijk en democratisch land, in tegenstelling tot het rode China. Maar technisch refereert ‘Taiwan’ of de ‘Taiwan-area’ nog steeds naar de ‘vrije gebieden onder de Republiek van China’. Met andere woorden: De ROC ziet zich – net als de regering van het communistische China – als het rechtmatige China. Een vredesakkoord of wapenstilstand werd ook nooit getekend.
Taiwan heeft de beslissing van de Hondurese regering dan ook scherp veroordeeld en beschuldigt rode China van het ‘lokken’ van landen met financiële incentives en beloften van economische samenwerking. Taiwan blijft vastbesloten om zijn soevereiniteit te behouden en te blijven werken aan een internationale erkenning als legitieme staat.
De toekomst en de Verenigde Staten
De verschuiving van Honduras naar China zal waarschijnlijk verdere veranderingen in diplomatieke betrekkingen in de regio teweegbrengen. Andere landen in Midden- en Zuid-Amerika, evenals de rest van de wereld, zullen zorgvuldig kijken naar de gevolgen van deze verhuizingen en beslissen of ze hun eigen steun willen verlenen aan Taiwan of aan China.
De Verenigde Staten, die Taiwan krachtig hebben gesteund, hebben hun bezorgdheid geuit over de groeiende invloed van China in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied. In een verklaring stellen zij dat deze “de stabiliteit, de veiligheid en de welvaart van de regio ondermijnt”. Taiwan heeft gezworen te blijven werken aan de uitbreiding van zijn wereldwijde aanwezigheid en de betrekkingen met zijn resterende bondgenoten te verdiepen.
