“Wie gelooft die mensen nog?” Zo start Het Laatste Nieuws zijn vernietigend ‘rapport’ over Open Vld, de partij van voorzitter Egbert Lachaert en premier Alexander De Croo. Volgens de DPG-krant is de liberale partij gebuisd en “onvoldoende” in staat om zijn geloofwaardigheid en beloftes aan te houden.
Lachaert werd in 2020 verkozen met een eerder rechtsliberaal platform, tegen de oude linkse lijn van oud-voorzitter Gwendolyn Rutten en toenmalig kandidaat-voorzitter Bart Tommelein. De PS en Ecolo moesten voldoende tegengewicht krijgen. Maar toch werd een linkse paars-groene regering samengesteld zonder Vlaamse meerderheid en dat zelfs nog onder leiding van Open Vld met De Croo als premier. Nochtans ging dit lijnrecht in tegen de beloftes van Lachaert.
Hoogste belastingen met liberale premier
Drie jaar later “groeit de teleurstelling over de beloofde verandering bij [Lachaert] zijn fans van het eerste uur”, schrijft Astrid Roelandt van HLN. “Hij kan meer doen met het mandaat dat hij van hen kreeg: de excuses zijn stilaan op, zo klinkt het.”
En Roelandt staaft die analyse ook met concrete thema’s. “De grootste zwakte van Open Vld is al jaren haar geloofwaardigheid”, klinkt het verder. “‘Veel beloven’ kleeft aan niemand zo hardnekkig. Dat we na decennia met liberalen in de regering nog steeds zo hoog staan in de Europese belastingrankings – terwijl minder belastingen al die jaren hun belangrijkste leuze was — krijgt de partij niet meer uitgelegd.”
Lees verder onder de tweet:
Une société qui ne récompense pas le travail des citoyens et leur effort n’est pas un modèle tenable. Ce n’est ni libéral, ni social, ni juste. Pour notre parti @openvld, la différence entre travailler et ne pas travailler doit toujours être de 500 euros, au minimum. pic.twitter.com/5SRRLtv8jW
— Egbert Lachaert (@egbertlachaert) May 8, 2023
“Open Vld-leiding laat zich legislatuur na legislatuur rollen”
Het verzadigingspunt van ongeloofwaardigheid is dan ook bereikt volgens het HLN-rapport. “In de aanloop naar haar congres lost [Open Vld] het ene rechtse ballonnetje na het andere, waarvan iedereen weet dat ze er in haar eerder linkse regering nog geen centimeter van zou kunnen realiseren”, gaat het verder. “Aan de top wil men zich scherp profileren en mensen meenemen in een toekomstvisie, maar je kan nog de beste ideeën poneren: als mensen het niet meer geloven, heeft het nog weinig effect. Dat punt heeft Open Vld bereikt.”
HLN ziet ook een grote contradictie tussen de doelen van Open Vld en de intussen 24 jaar lopende machtsdeelname (sinds ’99). “Wanneer een partij die al 24 jaar onafgebroken bestuurt én de laatste jaren de premier leverde onophoudelijk herhaalt dat werken niet loont in dit land, dan geeft ze toe dat ze zich legislatuur na legislatuur laten rollen heeft”, besluit Roelandt. “De partij had bij de regeringsonderhandelingen meer besparingen en hervormingen moeten eisen om de verhoging van de minimumpensioenen te financieren, maar dat deed ze niet. Gevolg: het moet nog steeds gebeuren en de vraag is of dat nog lukt op amper een jaar van de verkiezingen.”
