Voor de derde dag op rij, voor de respectievelijke congressen dit weekend, fileert HLN een politieke partij. Vandaag is het de beurt aan de N-VA. Niemand binnen de partij durft “De Grote Leider” in vraag stellen en aan politiek doen uit een “persoonlijke antipathie”, zijn twee snoeiharde statements jegens N-VA-voorzitter Bart De Wever waarmee de analyse wordt afgetrapt.
De N-VA lijkt de ultieme afspraak met de geschiedenis gemist te hebben. De krant ziet er echter nog meer toekomst in dan in Groen of Open Vld. Voornoemde partijen kregen de voorbije dagen een stevige ‘buis’ te slikken. De partij mag naar huis keren met een 6,5 op 10 van HLN.
Echter zou de vermoeidheid erin beginnen te sluipen aan de top. “Ondanks een zekere zuurtegraad en de ene na de andere gemiste afspraak met de geschiedenis, durft geen enkele partijgenoot “De Grote Leider” in vraag stellen.” Het is HLN-journaliste Isolde Van Den Eynde echter niet ontgaan dat De Wever zijn politieke focus in Antwerpen ligt. Het lukt hem verder niet “het land in een andere plooi te leggen”. De voorzitter lijkt volgens de krant de reden van zijn politiek engagement kwijt: mensen overtuigen van een autonomer Vlaanderen. Een gevolg van zijn afbraakpolitiek op basis van persoonlijke antipathie.
N-VA wordt ook een Vlaamse systeempartij
De huidige Vlaamse regering slaagt er niet in te enthousiasmeren. “Nog nooit was het vertrouwen in de Vlaamse regering zo laag, terwijl ze altijd gold als baken van vertrouwen in een moeilijk te besturen land. Na bijna twintig jaar in de Vlaamse regering, gaan in de partij stemmen op dat ze te hard indommelt op het gele pluche”, gaat het rapport verder. “Ze stelt te weinig in vraag in Vlaanderen.”
De ogen van de N-VA voor de Vlaamse bureaucratie en ongebreidelde subsidiestromen gaan vaker dicht dan voor de Belgische. Het vertrouwen in Jan Jambon als minister-president van de Vlaamse regering is dan ook bijzonder laag met 28%. De status van regimepartij wenkt. “De Vlaamse regering voert beleid, maar sleept met de voeten op de domeinen waar haar centrumrechtse kiezer fundamenteel van wakker ligt”, klinkt het. Uit antipolitiek sentiment en angst dat het debat over het Vlaams Belang zou gaan, “schrijft de debatfiche de grote stilte voor”.
“De partij bekampt met verve Vivaldi, maar het pad naar de confederale droom loopt recht door de PS”, besluit Van Den Eynde scherp. “De kracht van verandering oogt minder spectaculair dan verhoopt. Zoals het miezert in Vlaanderen vandaag, miezert het ook in de partij.”
