Tal van experts zijn het er over eens in Het Nieuwsblad. Straffeloosheid is niet alleen een gegeven binnen Justitie. Ook thuis “is de opvoeding te vrij geworden”. Maar dat is niet het volledige verhaal, schrijft hoofdredacteur Jonas Naeyaert in zijn editoriaal. “In bepaalde allochtone milieus is het immers gekend dat de mannelijke telgen worden verwend en behandeld worden als prinsjes, vaak met zeer negatieve gevolgen. En wanneer ze criminele feiten plegen, worden ze verder geconfronteerd met straffeloosheid en bepampering. Maar bovendien en bovenal zijn het niet zomaar ‘normen die vervaagd zijn’. Het zijn het onze normen die worden verworpen en onze vrouwen die worden verkracht.”
Tal van zware feiten overspoelden ons land afgelopen dagen. Roekeloos en ‘zinloos’ geweld, groepsverkrachtingen… Het stopt niet. In het Kortrijkse Kabouterbos vergreep een bende Afrikaanse ‘jongeren’ zich zo aan een 14-jarig meisje. Eén van de daders was zelfs zo jong als 12. En in hetzelfde Kortrijk werd dan weer een 17-jarige meisje vorige week verkracht in het Astridpark, alweer door ‘jongeren’.
Te vrije opvoeding en…
“Mijn aanvoelen is dat dit soort feiten vaker voorkomt dan vroeger”, zegt Rudy Verelst, gerechtspsychiater, in het Nieuwsblad. “De feiten zijn opmerkelijk zwaar en de daders opvallend jong”, voegt ook Minne De Boeck, criminologe bij het Universitair Forensisch Centrum toe.
Maar wat ligt aan de oorzaak van dit soort verregaande criminaliteit? De experts zijn terughoudend om etnoculturele componenten te benoemen, maar zien wel een probleem in de straffeloosheid op alle vlakken – ook thuis. “Dit is een extreem voorbeeld van de losgeslagen moraal van vandaag”, aldus Stefan Grielens, algemeen directeur bij Vrij CLB Netwerk. “Als ik over dit soort gruwelijke feiten hoor, stel ik me onmiddellijk de vraag binnen welke grenzen deze kinderen en jongeren zijn opgegroeid. Ik twijfel er sterk aan of deze piepjonge daders wel voldoende zijn bijgestuurd in het verleden. Kinderen werden vroeger tegen de muur gezet, vandaag is de opvoeding te vrij geworden.”
Welke normen worden verworpen? Onze normen
Dit gegeven zal sowieso meespelen. In bepaalde allochtone milieus is het immers gekend dat de mannelijke telgen worden verwend en behandeld worden als prinsjes, vaak met zeer negatieve gevolgen. En wanneer ze criminele feiten plegen worden ze via ons sociaal systeem en door onze softe rechtsstaat geconfronteerd met straffeloosheid en bepampering. Tal van de Afrikaanse daders van de groepsverkrachting in Kortrijk zijn zo al terug op vrije voeten.
“Hun normen zijn vervaagd, ze kennen geen grenzen”, vertelt De Boeck ook nog in Het Nieuwsblad. Dat is evenwel geen volledig verhaal. Want het zijn vooral de normen en grenzen van dit land die men niet erkent. Vrouwen in hoofddoek maken hier immers zelden dergelijke groepsverkrachtingen mee. Dat allochtone jongemannen autochtone vrouwen viseren – wordt dan wel weinig benadrukt – maar lijkt niet toevallig. En dit is niet alleen het geval inzake groepsverkrachtingen. Dit komt ook veelvuldig voor als het gaat over seksuele intimidatie op straat. Dat bewees ‘Femme de la rue’ al meer dan tien jaar geleden.
Het gaat dus niet zomaar om ‘normen die vervaagd zijn’, het zijn vooral onze normen die worden verworpen en onze vrouwen die worden lastig gevallen, en schijnbaar meer en meer worden verkracht. Dat moeten we benoemen en vooral stoppen.
