De verkiezingen zijn voorbij, dus deelt de Europese Unie (EU) opnieuw supranationale topjobs uit aan nationaal afgedankte politici. Voormalig premier van Portugal Antonio Costa – vorig jaar opgestapt wegens corruptie – is gekozen als voorzitter van de Europese Raad. Ook Ursula von der Leyen valt weer in de prijzen.
Eind vorig jaar moest toenmalig premier Antonio Costa aftreden. Enkele uren voor de aankondiging werd zijn stafchef opgepakt in een onderzoek naar corruptie bij de afhandeling van lithiumwinnings- en waterstofprojecten. Ook een van de ministers in zijn socialistische regering werd verdacht van corruptie.
Bij de verkiezingen voor dit schandaal boekte Costa nog een grote overwinning. Hij had “stabiliteit, zekerheid en veiligheid” beloofd aan de Portugezen. Na meerdere politieke schandalen – inclusief riante sommen voor politieke bondgenoten – werd duidelijk dat de socialisten hun beloftes niet zouden nakomen.
Supranationale topjobs
Voor dat socialistisch bedrog wordt Costa nu beloond door de Europese Unie. Hij is gekozen als voorzitter van de Europese Raad, het supranationaal orgaan waar de regeringsleiders van alle lidstaten samenkomen. Een afstraffing door zijn nationale kiezers hoeft hij niet te vrezen. De promotie naar Brussel is binnen.
Hij is zo lang niet de eerste. Politici die de belangen van hun eigen natie verloochenen, worden wel vaker beloond door de EU. Voormalig Belgisch premier Charles Michel – voorganger van Costa als voorzitter van de Europese Raad – drukte in ons land het Marrakesh-migratiepact door. Zijn regering viel, maar hij had zijn parachute: een supranationale topjob.
Politieke stortplaats
Ook de Europese Commissie is een stortplaats voor nationaal afgedankte politici. Ursula von der Leyen stond als Duits minister van Defensie bekend vanwege de Berater-affaire, een corruptieschandaal met honderden miljoenen euro’s die naar consultancyfirma’s vloeiden. Nepotisme en normvervaging waren de norm op haar kabinet.
Een deel van de bewijslast (onder andere op haar telefoon) bleek tijdens het onderzoek ‘vernietigd’. Haar persoonlijke betrokkenheid verdween in de doofpot, en zij verdween naar het Europees niveau. Ze werd Commissievoorzitter tijdens de vorige legislatuur – waar ze sjoemelde met Pfizer-contracten – en werd nu opnieuw voorgedragen voor dit ambt.
Of het nu gaat om christendemocraten zoals von der Leyen (EPP), socialisten zoals Costa (PES) of liberalen zoals Michel (Renew), uiteindelijk is het resultaat hetzelfde: corruptie, machtswellust en belangenvermenging. Een stem op eender welke systeempartij is een stem tegen het gewone volk en voor een Eurofiele kliek die de kiezer liever de mond snoert dan van koers te veranderen.
Lees ook:
Von der Leyen wil vrije meningsuiting aan banden leggen met DSA
