“De N-VA laat zich rollen.” Dat schrijft Tom Van Grieken in zijn nieuwste column ‘Res Publica’ na de aanstelling van de Nederlandsonkundige Hadja Lahbib als Eurocommissaris. “De N-VA kan z’n eigen belangen nog niet eens verdedigen. Hoe zou het ooit die van de Vlamingen moeten behartigen?”
De Wetstraat is een circus. Sommige zaken lijken in dit land nooit te veranderen. Na de verkiezingen mogen we steevast rekenen op maandenlange onderhandelingen vol plotwendingen, gebroken beloften, dramatische confrontaties en opgeschoven deadlines. En dat is nu niet anders.
Het postje van Eurocommissaris werd gewillig aan de MR cadeau gedaan. Wie aan het begin van de zomer hoopte dat De Wever snel zou landen met een doortastende regering die orde op zaken stelt, komt bedrogen uit. Wie had verwacht dat de N-VA echt naar het rechtse en Vlaamse signaal van de kiezer zou luisteren, werd al vroeger uit zijn of haar wensdroom verlost.
Voorlopig is de enige verwezenlijking van de N-VA de aanstelling van de Nederlandsonkundige Hadja Lahbib als Eurocommissaris.
Eurocommissaris Lahbib
Lahbib heeft geen al te indrukwekkend parcours gelopen als minister van Buitenlandse Zaken. Ze veegde christenvervolgingen in Turkije onder de mat, ontkende het islamitische karakter van de christenvervolgingen in Nigeria, en ook bij politieke commentatoren is de consensus dat ze een politiek lichtgewicht was.
Lahbib was niet enkel een van de vele onverkozen ministers in de vorige regering, ze had ook geen enkele politieke ervaring wanneer ze aangesteld werd. En dat liet zich merken. Niet alleen na haar aanstelling kwam ze meteen in woelig water terecht. In 2023 kwam ze dan weer in opspraak nadat bleek dat ze visa verstrekt had aan een delegatie Iraniërs die naar een burgemeestersconferentie kwam in Brussel.
Ze schoof alle verantwoordelijkheid van zich af, om dan toch met excuses te komen. Het waren nota bene het Vlaams Belang en de N-VA die een vertrouwensstemming vroegen.
“N-VA laat zich rollen”
Nu vindt de N-VA Hadja Lahbib blijkbaar geschikt om haar tot Eurocommissaris te bevorderen en dus om dit land te vertegenwoordigen in de Europese Commissie. Wat staat daar tegenover? Niets. De supernota van De Wever werd uitgerekend door Georges-Louis Bouchez afgeschoten.
Het was een asociale nota die Vlaanderen niet ten goede zou komen, maar nu is de weg vrij om ook de weinig positieve aspecten van de nota af te schieten. Over dat postje konden ze vlot eensgezindheid bereiken, over de inhoud niet. Dat zegt alles over de prioriteiten van de onderhandelaars.
De N-VA laat zich rollen. Sander Loones werd samen met het confederalisme in het vriesvak van een ‘werkgroep’ weggestopt, van een echte kentering in het migratiebeleid was zelfs in deze zogenaamd te rechtse nota geen sprake, en in plaats van snel met een herstelregering te komen, is de deadline alweer naar het eind van het jaar verschoven.
Kortom. De N-VA gaf aan de onhandelbare Georges-Louis Bouchez carte blanche om een Nederlandsonkundig politiek lichtgewicht voor te dragen als Eurocommissaris, nadat hij Bart De Wever net “de grootste politieke ontgoocheling uit zijn leven” bezorgde. De N-VA kan z’n eigen belangen nog niet eens verdedigen. Hoe zou het ooit die van de Vlamingen moeten behartigen?
