De hetze over de aanstelling van woke activiste Dalilla Hermans als trajectcoördinator ‘Brugge culturele hoofdstad 2030’ gaat verder. In een reactie gooit Hermans olie op het vuur door te stellen dat er niet eens een woke beweging bestaat. “Ik ben niet de spokesperson van de onbestaande woke-movement”, luidt het. De reactie komt er na een Terzake-uitzending dinsdag waarbij onder meer Brugs gemeenteraadslid Stefaan Sintobin (Vlaams Belang) de aanstelling van een politieke activiste als Brugse cultuurprojectleider bekritiseerde.
Hermans reageerde via Instagram (in een reeds bewerkte post) op de Terzake-uitzending. Zelf wil ze de VRT al sinds 2019 niet te woord staan omdat de openbare omroep niet goed zou kunnen omgaan met ‘mensen van kleur’. Ze zou nu worden “geïnstrumentaliseerd in een discussie”, maar weigert hierin naar eigen zeggen mee te spelen, alvorens te stellen dat wokeness niet bestaat als beweging. “Ik ben niet de spokesperson van de onbestaande woke-movement.”
Wat is de woke beweging of wokeness?
Dit soort uitspraken komen de afgelopen jaren in linkse kringen wel vaker voor en zijn ironisch genoeg gelijklopend met een toename aan woke fenomenen zoals de afschaffing van Zwarte Piet, de politiek correcte censuur van James Bond of Roald Dahl, de bekladding van standbeelden en ga zo maar door. Menig links politicus of opiniemaker stelt niettemin dat wokeness een waanbeeld en spookvijand is.
Nochtans is wokeness als fenomeen niet nieuw. ‘Woke’ is dan ook een meer moderne benaming van doorgeslagen politieke correctheid: een linkse ideologie die voortsproot uit het cultuurmarxisme van invloedrijke filosofen Jacques Derrida en Michel Foucault. Zij zagen de wereld enkel in machtssystemen en deelden ze op in onderdrukkers en onderdrukten. En wie onderdrukkers of onderdrukten zijn, is gebaseerd op eigenschappen van mensen. Dit gezien alle andere opdelingen subjectief zouden zijn volgens Derrida en co. Wie dan homo, vrouw, gekleurd… is, is automatisch slachtoffer. Wie mannelijk, blank, hetero… is, is onderdrukker.
De leer rond deze zogenaamde ‘slachtofferpunten’ heet ook wel intersectionaliteit. Daarin is een gekleurde homo bijvoorbeeld meer onderdrukt dan een ‘witte’ homo. Deze woke ideeën worden thans ook gedoceerd aan allerlei Vlaamse universiteiten via onder meer de ‘master in gender en diversiteit’.
Hermans niet onbesproken
Dinsdag kwamen N-VA-voorzitter Bart De Wever en Brugs Vlaams Belang-kopstuk Sintobin aan het woord in Terzake over de aanstelling van Hermans. Hierbij werd aangehaald dat Hermans een problematisch figuur is, die blanken viseert en culpabiliseert. In een opiniestuk in De Standaard schreef Hermans zo bijvoorbeeld in 2017 dat “blanken altijd aan de verkeerde kant [stonden]. In bijna elk verhaal brachten de blanken dood, verderf en miserie. […] Terwijl de zwarten hun lot telkens overstegen. Dat geeft mij een soort trots.” Het woke modewoord ‘witten’ kwam pas later, zo blijkt. Vlaams minister van Cultuur Benjamin Dalle (cd&v) vond in Terzake dan weer dat deze uitspraken vallen onder de ‘vrije meningsuiting’ en haar aanstelling niet in de weg mogen staan.
In elk geval gaat het om een bizarre getuigenis door iemand geboren in Rwanda die op 2-jarige leeftijd werd geadopteerd door een blank koppel uit de Kempen en daardoor de miserie in haar geboorteland kon ontlopen. Deze uitspraken – naast haar strijd tegen Zwarte Piet en de ‘dekolonisering’ van Vlaanderen – zijn voor het Vlaams Belang bewijs voor de ongeschiktheid van Hermans voor de job als Brugse cultuurcoördinator. “Als dit stadsbestuur dat niet begrijpt, na lezing van haar rauw racistische uitspraken, dan is dit stadsbestuur zelf compleet onbekwaam om Brugge te leiden”, tweette ook Brugs Vlaams Belang-kopstuk en Europarlementslid Tom Vandendriessche (Vlaams Belang).
Dit bericht op Instagram bekijken
