Als het van Georges-Louis Bouchez (Mouvement Réformateur) zou afhangen, zien we in 2024 een heruitgave van de Zweedse coalitie met liberalen, cd&v en N-VA, in plaats van een voortzetting van de huidige Vivaldi-regering. Hierbij stelt hij echter de strenge eis dat de N-VA opnieuw hun communautaire aspiraties in de koelkast moet steken, aldus HLN.
De zogenaamde Zweedse coalitie was de voorganger van de Vivaldi-coalitie van liberalen, socialisten, groenen en CD&V. Die regering onder leiding van Charles Michel (MR) was “een pak efficiënter” dan de huidige regering, vindt Bouchez. Indien N-VA beslist een socio-economische koers te varen, dan zal de MR “zijn beste partner zijn.” Maar als de Vlaams-nationalisten er een communautair verhaal van willen maken, dan zal het zonder de Franstalige liberalen zijn, aldus nog Bouchez.
Het is bovendien nog maar de vraag hoe realistisch de wensen van Bouchez zijn. Volgens de laatste peiling duikelt Open Vld onder de 10%. Ook N-VA zou het met bijna 10 procentpunten minder moeten doen dan in 2014. Ook de christendemocraten van cd&v en Les Engagés zijn zwakker dan in 2014. Op die manier is er geen zetelmeerderheid mogelijk voor Zweeds.
Nog een koelkast-coalitie?
De Zweedse ploeg kwam in 2014 in haar regeerakkoord overeen dat de communautaire kwesties de volledige legislatuur onaangeroerd zouden blijven. Of dat voor N-VA voor herhaling vatbaar is, is de vraag. Voorzitter Bart De Wever liet al meer dan eens horen dat hij enkel naar onderhandelingen wil afzakken als het over het confederalisme gaat.
Dewevers eisen bleken in het verleden wel al flexibel. In 2013 wou De Wever “geen regering zonder confederalisme“, maar hij deed het omgekeerde in 2014. In 2017 werd dat “geen regering met PS zonder confederalisme“. Het werd ook nu geen confederalisme, maar wel degelijk een formatieronde met PS na de verkiezingen van 2019. Als De Wever zich nu op de borst klopt dat het in 2024 “confederalisme of niets“ zal zijn voor hem, lijkt het alsof men aan de andere kant van de taalgrens weinig te vrezen heeft.
De echo daarvan hoorden we ook in het debat dat Theo Francken onlangs in Wallonië voerde met Georges-Louis Bouchez. In het debat stelde Francken heel duidelijk: “Ik ben geen centennationalist. Het is noodzakelijk om solidariteit te hebben. Zeker op het vlak van sociale zekerheid. Dat is noodzakelijk. Dat is essentieel. Dat gaan we niet aanvallen.” Met een volgende Zweedse coalitie ziet het ernaar uit dat de Vlaamse kiezer zich wederom aan de koude van de koelkast mag verwachten.
